Με τη Νέα Χρονιά....

Και να που έλαβα ένα απίστευτο Χριστουγεννιάτικο - Πρωτοχρονιάτικο δώρο, σταλμένο μάλλον κατ' ευθείαν απ' την Παναγιά!!! Πάντα μου στέλνει κάτι πολύ όμορφο σε πολύ δύσκολες στιγμές της ζωής μου, που δεν το περιμένω. Φαίνεται πως είμαι καλό κορίτσι, δεν εξηγείται αλλιώς.
Μετά από ταλαιπωρία μηνών και αφού είχα δει όλα τα διαμερίσματα προς πώληση της περιοχής, από "σκουπίδια" έως "ανεκτά" (θέλαμε εδώ γύρω, κοντά στη μεγάλη μας κόρη και κοντά στα χρήματα που διαθέταμε που ήταν λίγα), μου στάλθηκε από τον ουρανό ετούτο εδώ!
ΤΟ φωτεινό...... ΤΟ χαρούμενο!!!!
Ψάχναμε για τρεις κρεβατοκάμαρες (για τη μικρή κόρη, που έχει δυο παιδιά και της οποίας το σπίτι πουλήσαμε)...... έχει δύο. Τι να κάνουμε, σε τέτοιες δύσκολες φάσεις της ζωής σου κάνεις υποχωρήσεις.
Έχω όμως και:
Θέα απ' το σαλόνι μου "τον Παράδεισο επί της γης". Όλη η Πάρνηθα, οι Θρακομακεδόνες, το Τατόι, τα Κιούρκα και η Εθνική οδός, στα πόδια μου, καθισμένη στον καναπέ μου. Χώρια το πράσινο που με περιτριγυρίζει. Επειδή δε είναι και ισόγειο, έχω και ιδιόχρηστο  κήπο 80 τμ. στις κρεβατοκάμαρες. Απίστευτο;;;;;
Εντάξει, πούλησα 231 τμ. στη μισή του αξία και αγόρασα 134 τμ. πάλι στη μισή του αξία. Καμιά φορά όμως, τέτοιες "χειρουργικές" κινήσεις σου βγαίνουν σε καλό. Και χαίρομαι που την έκανα.
Καινούρια φάση ζωής.... Χα χα.... Είμαι μια ευτυχισμένη!!!!
Το κυριότερο όμως είναι πως ΟΛΗ η οικογένεια είναι ενθουσιασμένη μ' αυτήν την αγορά.
Να σας πω και για το εργαστήρι μου; Είναι ένα δωμάτιο "υπηρεσίας" που δεν χωράει υπηρεσία εκτός αν είναι Φιλιππινέζα και μάλιστα πινέζα (1.87 Χ1.85 οι διαστάσεις του). Το γέμισα ράφια, συρταριέρες ΙΚΕΑ και πάγκο όσο μου επέτρεπε και κάνω μια χαρά τη δουλειά μου. Ίσα που κάθομαι στην καρέκλα μου και γυρίζοντας "περισκοπικά", τα φτάνω όλα!!!!

Θέλω να πιστεύω, πως ετούτη η χρονιά θα είναι πραγματικά χαρούμενη, γιατί το λάτρεψα τούτο το σπίτι και προσβλέπω σε καλύτερα χρόνια από δω και πέρα. Μακάρι!!!!

Και εδώ, θέλω να παρουσιάσω το δώρο της "μαθήτριάς" μου, της κολλητής μου Λίλης, που νομίζω πως ξεπέρασε τη δασκάλα (η προσδοκία κάθε δάσκαλου).
Το πρώτο πράγμα που κρέμασα στο εργαστήρι μου!  Το ρολόι της!

Δεν είναι φανταστικό;;;;;
Την έχω πρήξει να δημιουργήσει ένα blog - φτιάχνει υπέροχα πράγματα - αλλά δεν το αποφασίζει.

Εδώ, μία σελίδα στο "mixed media journal" μου, που θα μπορούσε να γίνει εξώφυλλο σε "Note book":

Και.....αυτές τις μέρες κατάφερα να τελειώσω ένα mini album, που έχω δει τόσα πολλά και πάντα λαχταρούσα να φτιάξω ένα.
Είναι το τέταρτο που αρχίζω και επιτέλους τελείωσα.... τα τρία πρώτα τα πέταξα στα σκουπίδια.

Φτιαγμένο εξ ολοκλήρου από μένα, με χαρτιά....

Κάθε σελίδα έχει "τσέπες" για αναμνηστικά....

Και κάθε φύλο έχει κι' αυτό "τσέπη" με tags για φωτογραφίες.

Ένα μεγάλο, ένα τεράστιο "Ευχαριστώ" για το ενδιαφέρον σας και την συμπαράστασή σας σ' αυτή την κακή περίοδο της ζωής μου και, ναι, αυτή η γειτονιά είναι για μένα μια μεγάλη, ζεστή αγκαλιά.
Σίγουρα, πολλές θα νιώθετε έτσι.

Σας γλυκοφιλώ

Μια εξήγηση που οφείλω στο παρεάκι που αγαπώ

Παρεάκι μου υπέροχο,
Η απουσία μου από αναρτήσεις και επισκέψεις στα σπιτάκια σας - για την οποία ζητώ συγνώμη - δεν είναι τυχαία και αδικαιολόγητη.
Αυτόν τον καιρό συμβαίνουν πράγματα στη ζωή μου απρόσμενα και αρκετά δυσάρεστα. Δεν λέω "πολύ" δυσάρεστα γιατί όλα μέσα στη ζωή είναι και, τι να κάνουμε, θα τα αντιμετωπίσουμε όσο πιο "ανάλαφρα" και αισιόδοξα μπορούμε.

 Μπουκαλάκι.α, απ' τα τελευταία crafts μου (αρχίζω να πακετάρω το εργαστήρι μου)

 Σελιδοδείκτης....

(Εδώ γελάνε γιατί βρήκα στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου μου ένα σκισμένο χαρτάκι

με ένα "Σ' αγαπώ πολύ".  Δε σας λέω τίποτα, ένοιωσα ως μια ακαταμάχητη Τίνα Τέρνερ......

Τελικώς ήταν απ' τη φίλη μου τη Λίλη, την οποία και σιχτίρισα ως όφειλα)!

Και... η εγγονή μου μου ζήτησε μολυβοθήκη με την "gorjuss". Όχι θα πω;

(Θα αλλάξω το χρώμα του φυτού. Βγήκε αίσχος το άτιμο)!!!!

Πάμε λοιπόν.
Χρειάστηκε να πουλήσω το σπίτι μου περίπου στη μισή του αξία για να εκπληρώσουμε διάφορες οικονομικές υποχρεώσεις.
Τώρα, ψάχνω για διαμέρισμα, φυσικά κατά πολύ μικρότερο και όσο γίνεται πιο φθηνό, για να μείνουν αρκετά χρήματα για τις εκκρεμότητες που λέγαμε.
Ειλικρινά, δεν με πειράζει καθόλου που θα είναι πιο μικρό (μιλάμε για μείον 100+ τετρ.), απλώς προσπαθώ να βρω κάτι αξιοπρεπές και φωτεινό. Γιατί το θέλω φωτεινό και χαρούμενο. Ζητάω πολλά;  Το μόνο που με λυπεί είναι το τόοοοοσο τρέξιμο και ο τόοοοοσος κόπος που κατέβαλα για να χτίσω ετούτο εδώ, που τελικώς το χάνω. Δεν πειράζει, ας είναι καλορίζικο για τους υπέροχους πραγματικά ανθρώπους που το αγόρασαν.
Είμαι, λοιπόν, ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ χωμένη στο internet (μεσιτικά, χρυσές ευκαιρίες κλπ) απ' το πρωί που θα ξυπνήσω μέχρι να ξαναπάω για ύπνο το βράδυ. Τηλέφωνα, σημειώσεις, κλείσιμο ραντεβού, επισκέψεις σε διάφορα σπίτια.... άσε που οι περισσότεροι δεν σου απαντούν και χρειάζεται να τους κυνηγήσεις!!! Δεν καταλαβαίνω, αδιαφορούν; Δεν θέλουν να πουλήσουν; Τέλος πάντων.
Εν πάση περιπτώσει, το κεφάλι μου έχει γίνει καζάνι, έχω μπερδέψει καλώδια, μεσίτες, σπίτια, τετραγωνικά και δεν μούχει μείνει μυαλό για τίποτε άλλο.
Έχω λοιπόν μπροστά μου:
Να βρω σπίτι - όταν το βρω με το καλό!
Να κάνω ό,τι επισκευές χρειαστεί γιατί θα είναι και κάποιας παλαιότητας
Να ξεκαθαρίσω τι θα κρατήσω και τι θα δώσω από όλα αυτά που δεν θα χωράνε στο καινούριο
Να κάνω μετακόμιση
Όλα αυτά και δεδομένου ότι δεν έχω πια τις δυνάμεις που είχα στα 40 μου, είναι αρκετά βαριά.

Σας παρακαλώ λοιπόν, να δείξετε κατανόηση και να συγχωρήσετε την απουσία μου η οποία και θα συνεχιστεί για αρκετό διάστημα ακόμα, απ' ό,τι προβλέπω.
Και προπάντων, να μη με ξεχάσετε!!!

Να είστε καλά και να αντιμετωπίζετε τα πράγματα με αισιοδοξία, χαμόγελο και χιούμορ....
Το τι καλαμπούρι κάνω με την κατάστασή μου, δε λέγεται.  Δόξα τω Θεώ!
Και να περάσετε ένα υπέροχο, ξένοιαστο κι' αξέχαστο καλοκαίρι.
Μάλλον θα τα ξαναπούμε από φθινόπωρο πια κι' απ' το καινούριο "φωτεινό και χαρούμενο" σπιτάκι μου...... Αμήν!

Σας ευχαριστώ που σας νοιώθω δίπλα μου....

Απόφοιτος YOU TUBE!!!!

Ακριβώς!  Χθες έγινε και το "Graduation".

Μετά από κοπιαστικές και επώδυνες σπουδές, με καθημερινή παρουσία σε τάξεις και εργαστήρια, σκληρή δουλειά γιατί εκεί δεν είναι παίξε - γέλασε όπως σε κάτι "τάχα μου" πανεπιστήμια εδώ, κατάφερα να πάρω το πτυχίο μου με άριστα παρακαλώ! 

Τα μαθήματα που παρακολούθησα είναι τα εξής:

Α) Shabby Chic σε τσιπουρομπούκαλο...

(Το τελευταίο είναι δείγμα για ελαιοπαραγωγό, υπό μορφήν δώρου στους πελάτες)

Πολύ δύσκολο τμήμα και άκρως επικίνδυνο, λόγω "hot glue gun". Τα κατάφερα όμως και έβγαλα τους καθηγητές μου ασπροπρόσωπους αν και δεν είχα κάνει οπλοχρησία ποτέ πριν.

Β)  Mixed media technique σε συνδυασμό με Shabby Chic, σε σελιδοδείκτες και σημειωματάριο....

Αυτό πάλι είναι ένα τμήμα τόσο "Mixed", με αποτέλεσμα, όταν αποφοιτήσεις να μην ξέρεις τι ακριβώς σπούδασες. Σ' αυτό ήρθα δεύτερη δυστυχώς. Πρώτη βγήκε μια Άντζελα αλλά νομίζω πως της χαρίστηκαν στους βαθμούς λόγω sexy εμφάνισης. Τέλος πάντων, ας μη μιλήσω! 

                                                                     

                                                                           Και

Γ)  Mixed media (χωρίς άλλη μίξη) σε καμβά. 

Εδώ διέπρεψα!

Ήρθα πρώτη με διαφορά και σε καλλιτεχνικό επίπεδο και σε επιστημονικό. Εννοώ στον τομέα της Χημείας. Έφτιαξα μόνη μου όλα τα "mists" που χρησιμοποίησα και με χρώματα και με μελάνια. 

Αγόρασα δε τόσα πολλά μπουκαλάκια - σπρέι, που το Τζάμπο έγινε σπόνσοράς μου. 

Για την τελετή αποφοίτησης, δεν θα πω παρά μόνο πως ήταν μια μεγαλειώδης φιέστα χωρίς προηγούμενο. Στο τέλος, φυσικά, πετάξαμε τα καπέλα μας... ξέρετε, οι γνωστές Αμερικανιές. Τις λεπτομέρειες θα τις διαβάσετε στον διεθνή τύπο. 

Μετά την τελετή λοιπόν, δημιουργήθηκε μια συγκέντρωση διαφωνούντων ως προς τα σχόλια για τις επιδόσεις του κάθε σπουδαστή. Άλλοι υποστήριζαν πως είναι αγένεια να μην απαντάς στα σχόλια, άλλοι πάλι πως δεν είναι καθόλου αγένεια να μη σχολιάζεις ποτέ, παρά μόνο αν έχεις να πεις κάτι ουσιαστικό.... Να σας πω, δεν κατάλαβα καλά ποια ήταν η γνώμη ποιων, αλλά, μεταξύ μας, σε τούτη 'δω την "επίδοση", τι ουσιαστικότερο να γράψεις από το "Μπράβο, βρε, μούφτιαξες τη μέρα"; Αλλά, προφανώς, εκείνοι μιλούσαν για άλλου επιπέδου επιδόσεις.  

Και, ξέρετε, ήταν πολύς κόσμος, σοβαρές οι διαφωνίες... όμως, δεν έλαβα μέρος στο όλο happening γιατί λένε πως όπου λαλούν πολλοί κοκόροι,  αργεί να ξημερώσει. Κι' εγώ τρελαίνομαι για ξημερώματα! 

Αχ, ήθελα τόσο πολύ να μοιραστώ αυτή μου τη χαρά με σας, τις φίλες μου τις γκαρδιακές, που με στηρίξατε καθ' όλη τη διάρκεια των σπουδών μου, που σταθήκατε δίπλα μου στα δύσκολα και στις φοβερές στιγμές της απογοήτευσης, εμψυχώνοντας με να συνεχίσω.

Σας ευχαριστώ που υπάρχετε στη ζωή μου, σας ευχαριστώ που με τιμάτε με την παρουσία σας σ' αυτό εδώ το σπιτάκι.

ΥΓ. Κάπου διάβασα πως υπάρχει ένα τμήμα στο Harvard για μεταπτυχιακό στο Scrapping philosophy. Αληθεύει;;;;