Είμαι η Φιλία και είμαι καλά! Χχχχχαααααααααααααααααααααα......
Στη Συρούλα, την πατριδούλα, της ομορφιάς και των αναμνήσεων, "διακοπίζω" και κάνω μπανάκια. Βλέπω τους φίλους μου των παιδικών μου χρόνων, πίνουμε τα τσιπουράκια μας και μιλάμε για τα παλιά!
Και δε μιλάω για νεανικά χρόνια γιατί εγώ δεν είχα νεανικά χρόνια.... μόνο παιδικά και μετά, ευθύνες καί τρέξιμο. Από τις κούκλες μου, πέρασα κατευθείαν στα μωρά μου και τις λερωμένες πάνες!!!! Τες πα, που λέει και το Νασουλίνι.
Άφησα λοιπόν το ολοκαίνουριο εργαστήρι μου στην Αθήνα και ήρθα εδώ, χωρίς τα υλικά μου και τα διάφορά μου. Και τι είχα εδώ; Τις εφημερίδες που πετάει ο άντρας μου!
Και τι θυμήθηκα; Τη Μαρία Προϊμάκη με τις υπέροχες κατασκευές της μ' αυτό το υλικό!!!!!!
Μπήκα και στο You tube, βρήκα κι' άλλα.........
Ατλακόλ και 5-6 χρώματα είχα από πέρσι, πιστόλι σιλικόνης επίσης και ξεκίνησα.
Το πρώτο έργο, ένα καλαθάκι από φύλλα περιοδικού που μου το βούτηξε μια φίλη για να βάζει τα κραγιόν της!
Και μια πιο κοντινή, με το χεράκι μου!!!! Δεν βγήκε και άσκημο, έτσι; Φύλλα περιοδικού διπλωμένα και πλεγμένα σε στιλ καλαθέξ!
Το δεύτερο βγήκε πιο ωραίο, με τυλιγμένα φύλλα εφημερίδας. Έχει βέβαια περισσότερη δουλειά αλλά είναι πολύ όμορφο και μου το βούτηξε η ίδια φίλη γιατί, λέει, ξετρελάθηκε μόλις το είδε!
Τυλιγμένα φύλλα σε ρολάκια, κολλημένα με σιλικόνη, πέρασμα με ατλακόλ, χρώματα και δυο χέρια βερνίκι. Κανείς φυσικά δε φαντάζεται πως είναι από εφημερίδα!
Εδώ λοιπόν ήρθα με μια βαλίτσα με τα πιο άσχετα πράγματα! Σαν να μην έριξα ούτε μια ματιά στη ντουλάπα μου ένα πράμα.... Αυτό όμως δε με πονάει τόσο, όσο ότι ξέχασα τη φωτογραφική μου μηχανή. Οι φωτογραφίες είναι απ' το κινητό μου που επίσης ξέχασα το καλώδιο που συνδέεται στο λάπτοπ!!!! Κάθε φορά λοιπόν, πάω στον Γερμανό, μου τις περνάει σε στικάκι και έτσι τις μεταφέρω.
Το δε internet on the go, είναι τόσο μα τόσο αργό που μου σπάει τα νεύρα. Γι' αυτό, μη με παρεξηγείτε αν δεν σχολιάζω, είναι μαρτύριο η όλη ιστορία. Τα σπιτάκια σας πάντως, τα παρακολουθώ τακτικά καί μαθαίνω τα δικά σας.
Σας γλυκοφιλώ και σας εύχομαι να περνάτε τέλεια και να γελάτε... να γελάτε.....να γελάτεεεεεεεε......
Στη Συρούλα, την πατριδούλα, της ομορφιάς και των αναμνήσεων, "διακοπίζω" και κάνω μπανάκια. Βλέπω τους φίλους μου των παιδικών μου χρόνων, πίνουμε τα τσιπουράκια μας και μιλάμε για τα παλιά!
Και δε μιλάω για νεανικά χρόνια γιατί εγώ δεν είχα νεανικά χρόνια.... μόνο παιδικά και μετά, ευθύνες καί τρέξιμο. Από τις κούκλες μου, πέρασα κατευθείαν στα μωρά μου και τις λερωμένες πάνες!!!! Τες πα, που λέει και το Νασουλίνι.
Άφησα λοιπόν το ολοκαίνουριο εργαστήρι μου στην Αθήνα και ήρθα εδώ, χωρίς τα υλικά μου και τα διάφορά μου. Και τι είχα εδώ; Τις εφημερίδες που πετάει ο άντρας μου!
Και τι θυμήθηκα; Τη Μαρία Προϊμάκη με τις υπέροχες κατασκευές της μ' αυτό το υλικό!!!!!!
Μπήκα και στο You tube, βρήκα κι' άλλα.........
Ατλακόλ και 5-6 χρώματα είχα από πέρσι, πιστόλι σιλικόνης επίσης και ξεκίνησα.
Το πρώτο έργο, ένα καλαθάκι από φύλλα περιοδικού που μου το βούτηξε μια φίλη για να βάζει τα κραγιόν της!
Και μια πιο κοντινή, με το χεράκι μου!!!! Δεν βγήκε και άσκημο, έτσι; Φύλλα περιοδικού διπλωμένα και πλεγμένα σε στιλ καλαθέξ!
Το δεύτερο βγήκε πιο ωραίο, με τυλιγμένα φύλλα εφημερίδας. Έχει βέβαια περισσότερη δουλειά αλλά είναι πολύ όμορφο και μου το βούτηξε η ίδια φίλη γιατί, λέει, ξετρελάθηκε μόλις το είδε!
Τυλιγμένα φύλλα σε ρολάκια, κολλημένα με σιλικόνη, πέρασμα με ατλακόλ, χρώματα και δυο χέρια βερνίκι. Κανείς φυσικά δε φαντάζεται πως είναι από εφημερίδα!
Εδώ λοιπόν ήρθα με μια βαλίτσα με τα πιο άσχετα πράγματα! Σαν να μην έριξα ούτε μια ματιά στη ντουλάπα μου ένα πράμα.... Αυτό όμως δε με πονάει τόσο, όσο ότι ξέχασα τη φωτογραφική μου μηχανή. Οι φωτογραφίες είναι απ' το κινητό μου που επίσης ξέχασα το καλώδιο που συνδέεται στο λάπτοπ!!!! Κάθε φορά λοιπόν, πάω στον Γερμανό, μου τις περνάει σε στικάκι και έτσι τις μεταφέρω.
Το δε internet on the go, είναι τόσο μα τόσο αργό που μου σπάει τα νεύρα. Γι' αυτό, μη με παρεξηγείτε αν δεν σχολιάζω, είναι μαρτύριο η όλη ιστορία. Τα σπιτάκια σας πάντως, τα παρακολουθώ τακτικά καί μαθαίνω τα δικά σας.
Σας γλυκοφιλώ και σας εύχομαι να περνάτε τέλεια και να γελάτε... να γελάτε.....να γελάτεεεεεεεε......