Χορευτικό....

Παρεούλα μου αγαπημένη,
Γαμώτο, ούτε η Καθαρή Δευτέρα δε μας πάει καλά.... μόνο Καθαρή που δεν ήτανε!!!!
Μαύρη κι' άραχλη, σαν τις καρδιές μας και την κατάντια που ζούμε!!!!

Μηηηηη, μη βιαστείτε να με πείτε τρελιάρα που άλλαξα πάλι "look" στο σπιτάκι μου, έχω τις μαύρες μου και ήθελα κάτι πιο φωτεινό, πιο ζωηρό, πιο "Gipsy", βρε παιδί μου, μπας και μου ανεβάσει τη διάθεση!!!!   ("Gipsy roses" το λέει και η δημιουργός)...
Έχουμε που έχουμε Σαρακοστή...... Σαρακοστιανό και το blog....  ε, δε λέει.........
Οπότε, σε πείσμα των μαύρων καιρών και της προσεχούς Σαρακοστιανής εικοσαετίας, έφτιαξα κι' εγώ το πιο "χτυπητούρικο" σπιτάκι της γειτονιάς!!!!
Το είδατε;   Σας ανέβασε λίγο;     Πάμε..........

Από το internet λοιπόν, έχω "κατεβάσει" άπειρες φωτογραφίες κατά καιρούς, με θέματα που μου άρεσαν, μεταξύ των οποίων και το σημερινό. Δυστυχώς, δεν έγραφα την "πηγή"  γι΄ αυτό σας παρακαλώ, αν ξέρετε, να μου το πείτε να το συμπληρώσω στην ανάρτηση.....

Εν πάση περιπτώσει, το θέμα είναι "διαδικτυακό" κι' εγώ έβαλα τις δικές μου πινελιές!!!

Οι χορευτές είναι από φύλο πηλού που στεγνώνει στον αέρα. Όταν στέγνωσαν τις πέρασα primer και σπρέι περλέ - αφού διόρθωσα κάποιες ατέλειες και κάποια μπιμπίκια με το dremel.

Σε καμβά, ζωγράφισα το φόντο....

.... και κόλλησα τις φιγούρες με ατλακόλ. Πρόσθεσα μια τεράστια φεγγάρα από φύλο αλουμινίου, λίγο χρυσό γκλίτερ στο κόκκινο μέρος ....   και τέλος,  δυο χέρια βερνίκι σε σπρέι.

Τελευταία, μ' έχει πιάσει μια μανία να φτιάχνω τριανταφυλλάκια από πολυμερικό πηλό και να τα χαρίζω.... έμαθα και τον Κωστή μου, (εγγονός) και έφτιαξε ένα για τη μαμά του, το αγόρι μου το γλυκό... είναι το μεγάλο κίτρινο, δεξιά!!!

Ο οποίος εγγονός μου, βρήκε ένα κουτί που έχω ξυλάκια παγωτών και αλουμινοκαπάκια και έφτιαξε αυτό το ανθρωπάκι μέσα σ' ένα δεκάλεπτο..... 

Απ' τη γιαγιά του πήρε το παιδί!!!!

Αυτάαααα.............. !

Ελπίζω να περάσατε τέλεια τις Απόκριες και την καθαρή Δευτέρα.... άντε να έρχεται  σιγά σιγά το Πάσχα  και η άνοιξη..... δεν αντέχω άλλο!!!!

Καλή Σαρακοστή σε όλους

Σας φιλώ....

Βραβεία, Ανακατατάξεις.......

Φιλαράκια μου, κολλητάρια μου αγαπημένα,

Κατ' αρχήν να πω πως έλαβα κι' εγώ άλλα δύο βραβεία που κυκλοφορούν τελευταία, από τις φίλες Marie Meraki και Andria, τις οποίες ευχαριστώ πολύ που με θυμήθηκαν και μου έκαναν αυτή την τιμή.

Το πρώτο είναι το "music award" που μου δώθηκε κι' από τις δύο φίλες και φυσικά θα απαντήσω στις ερωτήσεις που μου θέτει!




1.  Ne me quitte pas - Jacques Brel    Θα το λατρεύω όσο ζω....  Τέτοια λόγια αγάπης δεν έχω ακούσει σε κανένα τραγούδι μέχρι τώρα!!!!

2. Τρελαίνομαι για Fado και ειδικά αν τραγουδάει η Amalia Rodriques. Πάντα θα μου φέρνουν δάκρυα...  Θυμάμαι, σ' ένα ταξίδι μου στη Λισαβόνα, είχα πάει  να ακούσω "Fado" και, χωρίς να καταλαβαίνω ούτε λέξη, έκλαιγα όλο το βράδυ!!!!

3. Λαυρέντης Μαχαιρίτσας... ΟΛΑ του τα τραγούδια τα λατρεύω....  Εδώ, ο Νότος!!

4. Αδελφοί Κατσιμίχα.... κι' εκείνων όλα τα τραγούδια τα αγαπώ - Μη γυρίσεις.... 

5. Και τι να πω για τον "Ξαφνικό έρωτα" του Σταμάτη Σπανουδάκη με την Ελένη Βιτάλη.......

Θα μπορούσα να γράφω μέχρι αύριο αλλά μου ζητήθηκαν μόνο πέντε!!!!

Το δεύτερο, από την Andria το έχω ήδη και τρέχω αμέσως να συμπληρώσω το όνομά της!!!!











Αυτό τον καιρό είμαι σε μια κατάσταση περίεργη και απρόσμενη. Πρέπει να κάνω ανακατατάξεις στη ζωή μου,  σύμφωνα με τις βάρβαρες εποχές και καταστάσεις που ζούμε.
1η επίπτωση της κρίσης (στην καθημερινότητά μου έχω πολλές, αυτή είναι η πρώτη σοβαρή): Πρέπει να φύγω απ' τις Βερσαλίες (!!!) - θυμάστε το πάρτι των γενεθλίων μου - που λατρεύω αλλά είναι με ενοίκιο και να πάω σε  ένα δικό μας που όμως δεν αγαπώ. Η προοπτική αυτή με θλίβει, άσε που η μετακόμιση μου φαίνεται πια, βουνό. Έχω κάνει πολλές, αλλά σε άλλες ηλικίες και με πολύ ευχάριστες προοπτικές!
Σε δύο, το πολύ τρεις μήνες, πρέπει να έχει τελειώσει η ιστορία....
Θα γίνει κι' αυτό.... δεν πειράζει, καλά να είμαστε...... Και να μη μας δώσει ο Θεός όσα αντέχουμε.... Αμήν!!!
Βλέπεις, ό,τι είχαμε και δεν είχαμε στη ζωή μας, τα κάναμε τούβλα!!!! Και τώρα, στην παρανοϊκή κατάσταση που ζούμε, τα τούβλα ούτε νοικιάζονται, ούτε πουλιούνται και - το χειρότερο - δεν τρώγονται!!!!

Κατά τα άλλα, δοξάζω το Θεό που έχω εσάς, που έχω τη γειτονιά μας, είναι μια πολύ μεγάλη ανάσα.....μου δίνει χαρά, αισιοδοξία και εκτόνωση και σας είμαι ευγνώμων γι' αυτό................
Καλή σας μέρα φίλοι και φίλες μου

Χωρίς σχόλιο.......

Aυτα ειπε ο Νίτσε για την Ελλάδα Στο βιβλίο του Νίτσε , με τίτλο «Η Γέννηση της Τραγωδίας» (1872) και στο κεφάλαιο 15, ο συγγραφέας κάνει μία αναφορά στην Ελλάδα και για το μίσος όλων των κρατών σε βάρος της...... Ε λοιπόν μετά από 150 χρόνια, σήμερα για ακόμα μια φορά αποδεικνύεται ποσο αλήθεια είναι αυτά που τολμά και παραδέχεται αυτός ο μεγάλος Γερμανός φιλόσοφος... ...............Αποδεδειγμένα, σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός, προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες.  Η προσπάθεια αυτή, είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν (οι δυτικοευρωπαίοι) δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή, στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνόταν, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα. Έτσι ξανά και ξανά, μια οργή ποτισμένη με μίσος, ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικά (για κάθε εποχή), ότι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του. Μα ποιοι, επιτέλους, είναι αυτοί των οποίων η ιστορική αίγλη υπήρξε τόσο εφήμερη, οι θεσμοί τους τόσο περιορισμένοι, τα ήθη τους αμφίβολα έως απαράδεκτα, και οι οποίοι απαιτούν μια εξαίρετη θέση ανάμεσα στα έθνη, μια θέση πάνω από το πλήθος. Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους, δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα, να απαλλαγούμε απ' αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους, έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή, να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους. Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι, οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα, όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών, είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους (Έλληνες), οι οποίοι τελικά αθλούνται, οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα....................... Friedrich Wilhelm Nietzsche

Καρδιά ραγισμένη....

Καρδιάα μου καημέενη πώς βαστάας και δε ραγίιζεις....

Στον ψεεύτη ντουνιάα τόση απονιάα που αντικρίιζεις.......

Έτσι δε λέει το άσμα;
Ε, εμένα δεν βάσταξε...... ράγισε!!!!!!!!!

Η συμμετοχή μου στο διαγωνισμό Φεβρουαρίου της νεραϊδομαγισσούλας Pink Dreamer.

Πηλός αυτοξηραινόμενος, πλασμένος "μακαρόνι" με το χρώμα ΜΕΣΑ.
Βρε τι το "χάιδευα" το μακαρόνι με βρεμένα δαχτυλάκια.... δε βαριέσαι... δεν μπόρεσα να αποφύγω τα σκασίματα!!!!   Τι να πταίει........
Έβαλα bitumen στις ενώσεις....







Στην καρδιά χρώμα ακρυλικό και στρασάκια για δάκρυα.....


Τα τριανταφυλλάκια - μαύρα από απελπισία - από polymer clay - και στο τέλος ΟΛΟ ΤΟ ΕΡΓΟ δυο χέρια βερνίκι σε σπρέι.

Τι λέτε...... εκφράζει καθόλου την κατάσταση;  Πάντως, τη διάθεσή μου την εκφράζει!
Σας φιλώ και εν αναμονή του πού θα μας βγει όλο αυτό το μπάχαλο.........
σας εύχομαι καλή εβδομάδα - βδομάδα βδομάδα το πάμε τώρα!!!!!!!!!!!!!!!

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!!

Αγάπες μουουουουουουουου.......
Ομορφογυναίκες μουουουουουουου........

Χιλιάδες εκατομμύρια ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!!!!

Δεν περίμενα με τίποτα τέτοια πληθώρα παρουσιών, ευχών, αγάπης!!!!
Δεν μπορείτε... όχι, δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο με ζεσταίνει η συντροφιά σας!!!!!
Να είστε καλά.......

Τώρα που μ' έμαθε η Χαρά πώς κλείνουν τα σχόλια, θα σας ταλαιπωρώ πολύ λιγότερο!
Και σήμερα, είναι κλειστά!
Και στα βραβεία θα είναι κλειστά... και όπου αλλού νομίζω.
Σας αγαπώ πολύ

ΥΓ. Ξέρετε... καλά και προλάβαμε και "το κάψαμε" χτες.... σήμερα, όπως βλέπετε στη φωτό, ρίχνει το χιόνι της αρκούδας!!!
Η "έπαυλη" σε λίγες ώρες θα είναι απροσπέλαστη.

Σήμερα δέχομαι!!!!!!

Μπλογκογειτονιά μου αγαπημένη......

ΣΗΜΕΡΑ ΕΧΩ ΓΕΝΕΘΛΙΑ!!!!!!!!


Μου εύχομαι να έχω υγεία...... και όταν έλθει η ώρα μου, να πάω  μια κι' έξω!!!!!!!!!
Το καλυτερότερο, έτσι;

Άνοιξα λοιπόν το σπίτι μου και τη μεγάλη σάλα και σας περιμένω. Αυτός που βλέπετε δεξιά, με το μπουρνούζι είναι ο άντρας μου.    Τσ τσ τσ... πάλι πατάει με βρεμένα πόδια στο παρκέ!!!!!!!!






Και επειδή με την κουζίνα δεν τα πάω και τόσο καλά, είπα στο Στέλιο (!) και μου έφτιαξε μια τούρτα  άλλο πράμα, σκέτη κόλαση - γλυκατζούδες μου εσείς!!!!

Καλά ε..... ειδικά εμπνευσμένη για μένα και τις φίλες μου!!!!
Και φραουλίτσες.... και κεράκια... ουουου κεράκια,  ούτε το μανουάλι της Μεγαλόχαρης το Δεκαπενταύγουστο!!!!

Θα στείλω "στο κελάρι μας" και τον μπουρνουζάτο να φέρει καμιά ντουζίνα σαμπάνιες  Dom Perignon.....
....χαβιάρι,  αστακούς......  τίποτα το εξαιρετικό.... καταλαβαίνετε, η κρίση....



Παρακαλώ, περάστε......


Και όποια δεν έλθει, να της ζαρώσει η χαρτοπετσέτα στο επόμενο decoupage!!!!!!!!!!!!!!

Κι' αν είναι της σταυροβελονιάς, να χάσει το μέτρημα!!!!!!!!!!!!

Κι' αν είναι τού βελονακίου και της βελόνας, να της φύγουν οι πόντοι!!!!!!!!!!

Κι' αν είναι της κουζίνας, να της μαυρίσει το κρεμμύδι στο τσιγάρισμα!!!!!!!!

Αν τολμάτε, μην έλθετε...............

Αφήστε με να λέω εγώ................   ΣΑΣ  ΛΑΤΡΕΥΩ!!!!!!!!!!!!!! ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΣΑΣ ΚΑΛΟΔΕΧΟΜΑΙ!!!!!!!!

Συρτάρι....

Αγαπημένοι μου, γεια σας

Αυτή η κατασκευή ξεκίνησε επειδή της εγγονής μου της Θοφίαθ της αρέσει πολύ ο Τουίτηθ!!!!

Για το συρτάρι είχα βρει ένα υπέροχο θέμα με ομπρέλες - θα το φτιάξω στο μέλλον γιατί μ' αρέσει πολύ - αλλά επειδή και κάποια άλλη φίλη είχε σκεφτεί το ίδιο θέμα και μάλιστα το υλοποίησε ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ, (https://www.facebook.com/profile.php?id=1608252282),
έκανα πίσω!!!!!!
Είπα λοιπόν να βάλω στο συρτάρι τον Τουίτη με τον Σιλβέστερ!!!

Ξεκίνησα να κολλάω ξυλαράκια απ' τις κλαδεμένες μας ελιές...
Έβαλα κι' ένα κουκουνάρι για ντεκόρ....

Πρόσθεσα και ένα Π για να κρεμαστεί η κούνια του Τουίτη!

Αντέγραψα τις φιγούρες απ' το internet σε φύλο πηλού....
πίεσα το πίσω μέρος του Τουίτη στο σύρμα της κούνιας για να κάνει αυλάκι και το κάτω μέρος του Σιλβέστερ στη φωλιά για να εφαρμόσει.

Κόλλησα τις φιγούρες με μπόλικη ατλακόλ αλλά και με μια φάσα γυψόγαζας στο πίσω μέρος, για πιο σιγουριά.
Πρόσθεσα "ντεκόρ" στην κούνια....

Από χαρτόνι μακέτας έφτιαξα φόντο ουρανό με συννεφάκια...

Πρόσθεσα κλαδάκια και φύλλα απ' τον πλάτανο του κήπου μας....











Ρενάκι μου, αγάπη μου, λες να αρέσει στα παιδάκια;

Ε λοιπόν, φαίνεται πως εγώ λειτουργώ μόνο κάτω από πίεση!!!!!!!!!

Απαλλάχτηκα απ' το άγχος του συρταριού αλλά τώρα έχω το άγχος της καρδιάς (http://apinkdreamer.blogspot.com/ !!!!!!!!!!!!!!!!!!

Δώστε κι' άλλα, κορίτσια....... βασανίστε με!!!!!!!!!!!!!!!!
Σας φιλώωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω