Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2015

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ 2016!!!!

Εύχομαι από καρδιάς να έχουμε όλοι Καλή Χρονιά....
Καλύτερη απ' την προηγούμενη, έστω και λίγο.... Θα το θεωρήσω ευλογία Θεού!






Θέλω να πιστέψω πως ο Θεός μας βλέπει και πως μας αγαπάει...
Θέλω να πιστέψω πως θα σταματήσουν οι πόλεμοι και η αισχρή κερδοσκοπία για το καλό όλης της γης και όλων των πλασμάτων που την κατοικούν σε γη, θάλασσα κι' αέρα...


 Και η παραγωγή ρολογιών συνεχίζεται, λόγω σουξέ!

Να είναι όλοι οι άνθρωποι χορτάτοι, να μην αναγκάζονται να κλέψουν και να βασανίσουν για να φάνε... να έχουν σπίτι να ζεσταθούν και οικογένειες ενωμένες. 


Εύχομαι και σε τούτη δω τη γωνίτσα ν' ανθίσει πάλι το χαμόγελο της αισιοδοξίας στα πρόσωπα των ανθρώπων και να μη βλέπω άλλα δάκρυα σε πρόσωπα γερόντων και παιδιών.




Αγαπημένοι μου φίλοι και φίλες, Καλή κι' ευλογημένη Χρονιά σε όλους μας, με Υγεία, Αισιοδοξία, Χαρά και Αγάπη!!!

Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2015

Καλά Χριστούγεννα σε όλους

Να ευχηθώ κι' εγώ, από καρδιάς
Χαρούμενα κι' Ευλογημένα Χριστούγεννα και η ευλογία και το φως του μικρού Χριστού να γεμίσει το σπιτικό του καθενός από σας, αγαπημένοι μου φίλοι και φίλες!




Κι' ας κάνουμε όλοι μαζί μια προσευχή να φέρει και Ειρήνη στον κόσμο, να μην υπάρχει πια τόση δυστυχία και εξευτελισμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας...  Γιατί αν σταματήσουν οι πόλεμοι και η κερδοσκοπία, θα σταματήσουν όλα τα δεινά του πλανήτη μας.
Μακάρι!







Αφιερώνω κι' αυτή την ανάρτηση στην Κάτια μας και στο Stars and Icicles...

Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2015

Άγιε μου Βασίλη...

Άγιος, ξεΆγιος
Βασίλη, μ’ έχεις πρήξει.
Γυρνάς τον κόσμο ολόκληρο μ’ εκείνα τα σκυλιά με τα κέρατα... Χχχααα, άκου σκυλιά με κέρατα!
Διανύεις χιλιόμετρα και χιλιόμετρα... και
Εμένα με αγνοείς επιδεικτικά


Ζήτησα μήπως τίποτα ακατόρθωτο;
Ή ήμουνα τόσο κακό κορίτσι πια;
Θέλω ο Σόιμπλε να απαξιωθεί παντελώς
Ιδρώτας να τον λούζει όταν ξεμυτάει απ’ το σπίτι του, μη φάει κάνα αυγό.


Και τον Γιερούν τον θέλω κλητήρα σε εφορία.
Λιγδιάρη και άφραγκο, χωρίς δεύτερο ρούχο (σάμπως τώρα έχει;)
Μέρκελ: Να ψάχνει για βίζιτα μπας και βάλει κάτι στο στόμα της και να μην τη παίρνει  κανείς.

Νικολά Σαρκοζί: Να τον φτύσει  η Κάρλα και να τα φτιάξει με τον Ολάντ.


Ξέχασα τη Λαγκάρντ! Να μεγαλώσει η μυτόγκα της  και να φτάσει στο σαγόνι και να πα να κρυφτεί σε μοναστήρι.
Όποτε έρχεται η Δρακουλέσκου να πέφτει και να σπάει το πόδι της. Μια, δυο... δεν θα ξανάρθει.
Παράλογο; Δεν νομίζω!

Ρωτάς γιατί μόνο ξένους;


Σούχω και ντόπιο πράμα.
Τσίπρας:  Να του σπάσει  και το δεξί και τ’ αριστερό (χέρι) που τάχει σκυλομπερδέψει                και νομίζει πως απευθύνεται σε σεξουαλικά αυτοαπασχολούμενους!
Υπολόγισε και του Αδώνιδος το λαιμό, που να του κλείσει εντελώς  και να μην ξανακούσω την τσιρίδα του

Φιλία με λένε, ναι! Και, στείλε κάνα SMS να ξέρω ότι με διάβασες...


Χαιρετισμούς θερμούς εις την κυρίαν σύζυγόν σου
Ψωνάρα με αποκάλεσες; Λάθος, τεράστιο λάθος!
                 Όλη η Ελλάδα θα σ’ ευγνωμονεί αν μου κάνεις αυτά τα δωράκια.
Ώρα να πάω για ύπνο. Αποκάμανε και τα γράμματα....  Άντε, καληνύχτα.


Με το γράμμα στον Άγιο, εκθέτω και μερικά αριστουργήματα από CD που έφτιαξα τελευταία.
Διάφορα Χριστουγεννιάτικα "κρεμαστά" και δυο ακόμα ρολόγια, τα οποία, σημειωτέον, έχουν μεγάλο σουξέ και δουλεύω πυρετωδώς για παραγγελιές!

Μ' αυτή την ανάρτηση παίρνω μέρος στο Γράμμα στον Άγιο Βασίλη της διπλανούλας μας (https://myverysecrethoughts.wordpress.com/)
Και στο Χριστουγεννιάτικο πανηγύρι της Κάτιας μας (http://starsandicicles.blogspot.gr/)

Σας γλυκοασπάζομαι  



Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2015

Πόση αισιοδοξία πια;;;;

Μήπως ήρθε η ώρα να τελειώσει κι' αυτή;

Decoupage και πάστες σε παλιά CD

Όπως έχω ξαναπεί, από πάντα μου έβλεπα ένα φως κάπου στο βάθος και στις πιο σκοτεινές καταστάσεις. 
Μα, μου φαίνεται πως τώρα πια, "απόκαμα" που έλεγε κι' η πεθερά μου.
Υπάρχει τόση μαυρίλα γύρω μου όπου κι' αν κοιτάξω, τόση απελπισία και τόσος πόνος... νιώθω πως πετάω, αλλά όχι εκείνο το ευτυχισμένο πέταγμα των ονείρων, πετάω γιατί δεν βρίσκω τόπο να "κατακαθίσω", να ξαποστάσω.  Παντού συντρίμμια, καπνός και σκόνη.


Οι δύο πόλεμοι που λέγαμε, παγκόσμιοι, ύπουλοι κι' ακήρυχτοι.  Ο οικονομικός και ο Θρησκευτικός.
Και είναι απ' τους πολέμους που δεν έχουν αρχή και λήξη. Δεν νικάει κανείς, δεν νικιέται κανείς.
Ένας φαύλος κύκλος είναι, που η κάθε μάχη πεισμώνει και θεριεύει νικητές και ηττημένους. Και συνεχίζεται επ' άπειρον.  Τόσοι άδικοι θάνατοι... τόσο αίμα...
Και μας αναγκάζουν να αλλάζουμε τρόπο ζωής, τρόπο σκέψης, να ζούμε μέσα στην αβεβαιότητα, σαν ζόμπι, χωρίς προοπτική, γεμάτοι φόβο. 



Θυμάμαι τότε που αφήναμε ήσυχοι τα πορτοπαράθυρα ανοιχτά μέρα - νύχτα και μου φαίνεται σαν να ήταν σε άλλη ζωή. 
Απελπισία.


Decoupage σε σημειωματάριο 

Καταντήσαμε να ξυπνάμε και να κοιμόμαστε αγκαλιά μ' αυτές τις μαύρες σκέψεις. 
Μοναδικό αντίδοτο, για μένα τουλάχιστον αλλά φαντάζομαι και για πολλές από σας, οι χειροτεχνίες μου..  
Να είστε καλά και να δημιουργείτε.... Μεγάλο φάρμακο!!!



Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2015

Αλφαβητάρι!


Αδέρφια,  βρήκα θέμα για ανάρτηση.  Να πω κι’ εγώ μερικά πραγματάκια, ντάξει;
Βαθυστόχαστο μην περιμένετε... κουράζομαι!
Γελάτε, ε;   Έχω μια τάση να διακωμωδώ τα πάντα και πιο πολύ την εαυτή μου, που λένε και στην      Κρήτη  (καθ’ ότι θηλυκό).  Ελάττωμα για κάποιους, για μένα σωτηρία.
Δύσκολα θα «την πάλευα» αν δεν είχα αυτό το «κουσούρι»!
Έκλαψα, πόνεσα, μάτωσα...  μα πάντα διέκρινα ένα φως κάπου μακριά.
Ζωή είναι, θα περάσει!!!! Χα, χα.... Πριτς!!!!
Ήμουν πάντα χαρούμενος και αισιόδοξος  χαρακτήρας
Θεωρώ πως όλα έχουν και μια θετική πλευρά, που
Ίσως να μη φαίνεται, αλλά υπάρχει  και
Κάποια στιγμή, δεν μπορεί, θα τη διακρίνεις.


Decoupage πάνω σε πάστα κρακελέ


Λένε πως το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω.
Μπορεί να μη γυρίζει αλλά καταλήγει σε μια απέραντη, πανελεύθερη θάλασσα.
Να μην το θεωρήσω θετικό αυτό;
Ξέρω  επίσης, πως όλα στη ζωή έχουν μια αρχή κι’ ένα τέλος
Ότι τα πάντα ρολάρουν σύμφωνα με τον νόμο της φύσης: Γέννηση – Όποιος γήινος χρόνος –        Θάνατος.
Πώς  να το σταματήσεις αυτό το τρελαμένο ρολόι;  Με το που θα γεννηθείς, αρχίζει το      Countdown!!!!
Ρωτάω τώρα εγώ: Πόσο χρόνο πια να σπαταλήσω στο κλάμα, στη θλίψη, στο νταούνιασμα;
Σας πληροφορώ πως ακόμα και στη μεγάλη μου κατάθλιψη, το χιούμορ, χιούμορ. Εδώ, η επιστήμη   σηκώνει τα χέρια ψηλά!

Αποτυχία. Μόλις που διακρίνεται!


Το «μότο» μου: Εφόσον υπάρχω,  Ζω το σήμερα, Δεν αναπολώ το χθες,   Κοιτάω το αύριο και           προσβλέπω  σ’ αυτό με αισιοδοξία.
Υγεία. Να η λέξη – κλειδί. Έχω την υγειά μου και τα τραγουδάω όλα αυτά.
Φοβάμαι, δε λέω....  κι’ εγώ,  όπως όλοι,  φοβάμαι  την ανημπόρια.
Χαίρομαι όμως το κάθε τι όσο είμαι καλά. Τον ήλιο, το φως, τα λουλούδια...  ΤΗ ΖΩΗ, ΜΩΡΕ!!!!!!
Ψαχουλεύοντας προχθές, βρήκα «ντοκουμέντα» σε ροζ κορδελίτσα για Τον μεγάλο μου έρωτα.
Ωδή στο πάθος!!!!  Δεν είναι να ξαναγίνει!!!  Δόξα τω Θεώ, το ζήσαμε κι’ αυτό.  Ε, να μην    αισθάνομαι «γεμάτη»????

Ευκαιρία να λάβω μέρος στο παιχνίδι του  "Blogger της διπλανής πόρτας" και τις "Κρυφές μου σκέψεις". 
Ομορφοπερνάμε!!!!!!


Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2015

Επιτέλους... μου 'κοψε!!!!

Μούκοψε να ψάξω στα gadgets της google για να βρω και να προσθέσω όοοοολα τα ιστολόγια που παρακολουθώ.


Ρολόι τίγκα στο τριαντάφυλλο, με decoupage και πολυμερικό πηλό.

Πριν πολύ καιρό, η Μισιρλούκα μας, πάντα πρόθυμη κι' ευγενική, μου είχε φτιάξει ένα δεύτερο blog, μόνο για τα ιστολόγια αυτά. Όλα πήγαιναν ρολόι, μέχρι που κάποια στιγμή μου ήρθε η ιδέα να αλλάξω "φόρεμα" στη "Γειτονίτσα μου" (έτσι το είχα ονομάσει) και άλλαξα και το HTML code. Ε, έχασα τον μπούσουλα. Ούτε το ένα τρίτο των σπιτακίων σας δεν μου έδειχνε. Έψαχνα από δω ("Γειτονίτσα"), έψαχνα από κει (bloglovin), πουθενά εσείς! Ταλαιπωρία!

Ρολόι από παλιό CD με πολυμερικό πηλό.


Ώσπου πήρε στροφή το ακατοίκητο και δημιούργησα, ένα ολοκαίνουριο blogάκι πλήρες και με τα όλα του!!!! "To pareaki" - εις άπταιστον Greeklish (δεν μου άρεσε η Ελληνική γραμματοσειρά). Και τώρα σας έχω στο πιάτο που λένε!!!!

Τρία σημειωματάρια με πολυμερικό πηλό.


Έχω και μια τεμπελίτιδα που δυστυχώς δεν είναι οξεία. Χρόνια είναι, μην πω αυτοάνοση. Κάθομαι ολημερίς σ' εκείνο το δαιμονοκομπιούτερ, τη μια ψάχνω τα σπιτάκια σας, την άλλη εξωραΐζω το δικό μου... και από δημιουργία, ένα ολοστρόγγυλο μηδενικό. Να δεις που απ' το καθισιό θα κάνω και "ψωμάκια" σ' αυτή την ηλικία.


 Με απασχολεί και το θέμα του Χιου, βρε παιδί μου. Σταμάτησε, λέει, το Play boy να δημοσιεύει γυμνά.Τα ψιλοέντυσε. Ποιο; Το"Play boy", αυτός ο ακοίμητος φρουρός της ανδρικής σεξουαλικότητας, που "ξελάσπωσε" καταστάσεις και καταστάσεις, καταθέτει τα όπλα μπροστά σ' αυτή τη λαίλαπα του τσάμπα γυμνού. Ποιος θα αγοράσει περιοδικό όταν έχει όπως και όποτε θέλει όσο γυμνό και ημίγυμνο τραβάει η όρεξη του;
Αχουουου.... για "Κλαίει boy" τον κόβω τον Χιού.....


Και παρηγοριέμαι με τη σκέψη πως δεν έχουμε μόνο εμείς προβλήματα λόγω κρίσης, έχουν και άλλοι και μάλιστα σοβαρότατα!!! Μ' αυτές τις φιλοσοφικές αναζητήσεις περνάω τη μέρα μου γιατί καλό το καθισιό... να μη φιλοσοφείς κιόλας; Νάτο το Αλτζχάϊμερ!!!

Βάλτε και λίγη πλάκα στη ζωή σας γιατί χανόμαστε.
Σας φιλώ πολύ πολύ

Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2015

Για τα παιδιά, αυτούς τους Αγγέλους!

Αν η καθημερινότητα σου είναι φτωχή, μην την καταφρονήσεις. Κατηγόρησε τον εαυτό σου που δεν είναι αρκετά ποιητής ώστε να μπορέσει να δει τα πλούτη της. Rainer Maria Rilke.

Κι' εγώ θεωρώ πολύ πλούσια την καθημερινότητα μου που μπορώ, με τα χέρια μου, να φτιάξω κάτι - έστω και τόσο μικρό - που, ίσως να χαρίσει το χαμόγελο σε κάποιο παιδί. 




Μου έγραψαν από τη FRONT πως τα σημειωματάρια μου πουλήθηκαν αμέσως και αν μπορώ να στείλω κι' άλλα. Είχα δύο, τα έφτιαξα και τα στέλνω. Παράγγειλα και περιμένω κι' άλλα. Το κουτάκι μου προέκυψε γιατί το skinner blend μου έπεσε μικρό!!!

Σας γλυκοφιλώ.

Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2015

Πώς θα μπορούσα...

Μεγάλη αντάρα στην ψυχή μου, στο "μέσα" μου γενικώς, αυτά που βλέπω, ακούω και ζω.
Πάνω που είπα να συνέλθω απ' τη μιζέρια τη δική μου, η Μυτιλήνη, η Κως και κυρίως η εικόνα της Αλικαρνασσού έρχονται κάθε βράδυ στον ύπνο μου και με βασανίζουν αλύπητα. Τόση δυστυχία, παιδιά, μανάδες, χιλιάδες κόσμος να ψάχνουν "κάπου να σταθούν" στον κόσμο! Σ' αυτόν τον κόσμο που τους πέταξε απ' τις εστίες τους και που τώρα, για την περίθαλψη τους, φέρνει και αντιρρήσεις παρακαλώ! Τι θα τους κάνουμε όλους αυτούς; Να μην τους διώχνατε απ' τα σπίτια τους, ρε. Σ΄αυτή την κόλαση που καταντήσατε τις πατρίδες τους, πώς να επιβιώσουν;
ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΘΕΕ;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Γιατί δε ρίχνεις μια βαριά κατάρα σ' αυτούς που λέμε "Συμφέροντα", που κερδοσκοπούν στη δυστυχία, να εξαφανιστούν όλοι, να καθαρίσει ο κόσμος σου; 
Εγώ ξέρω πως ο άνθρωπος γεννιέται για να ζήσει ευτυχισμένος. Είναι αναφαίρετο δικαίωμα του αυτό. Και ο πλούτος της γης είναι υπεραρκετός για να ζήσουν ΟΛΟΙ οι άνθρωποι ευτυχισμένοι. 
Ποια κατάρα μας κυνηγάει και ξεστρατίσαμε έτσι; Πώς καταντήσαμε να λατρέψουμε τόσο την ύλη και όχι τον άνθρωπο και σφαζόμαστε μεταξύ μας;
Είναι, λέει, τυχερή η γενιά μας που δεν έζησε πόλεμο. Σύμφωνοι... δεν έζησε συμβατικό πόλεμο γιατί με τα όπλα που διαθέτουμε σήμερα, θα αφανιζόμασταν ΟΛΟΙ.
Αντ' αυτού, ζούμε χρόνια τώρα ΔΥΟ, το ίδιο απάνθρωπους και τελείως άδικους και ύπουλους παγκόσμιους πολέμους που αφανίζουν τους αδύνατους για να μείνουν τελικά οι λίγοι και "εκλεκτοί"!!!!!  Έναν οικονομικό και ένα θρησκευτικό! Έλεος!!!
Έχω και την κόρη μου που εργάζεται στην Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες και έχει μείνει πετσί και κόκαλο απ' το "τρέχα", μα πιο πολύ απ' τον πόνο. Ίσως σ' αυτές τις υπηρεσίες να έπρεπε να απασχολούνται μόνο οι αναίσθητοι. Προσεύχομαι στο Θεό να της δίνει δύναμη και να είναι καλά κι' αυτή και όλου του κόσμου τα παιδιά. Προσεύχομαι στον ίδιο Θεό που άφησε το άψυχο κορμάκι εκείνου του τρίχρονου Άγγελου να το ξεβράσει η θάλασσα της Αλικαρνασσού!!!! Θα μ' ακούσει άραγε;  Ο Θεός να με συχωράει που έλεγε κι' η γιαγιά μου, δεν έχω τι άλλο να σκεφτώ. 

Πώς θα μπορούσα να μην ανταποκριθώ στην πρόσκληση της "Ποδηλάτισσας" μας για το κέντρο στη Βέροια; Με ό,τι έχω φτιάξει με προσπάθεια κι' αγάπη, να προσθέσω κι' εγώ τη δική μου προσφορά στα ράφια των παιδιών! Αυτών των παιδιών που δεν φταίνε σε τίποτα αν εμείς οι μεγάλοι και μυαλωμένοι δεν τους αφήσαμε ούτε ένα περιθώριο στο όνειρο!!! 
ΣΥΓΝΏΜΗ!  ΖΗΤΩ ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΠ' ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.

Η μηδαμινή προσφορά μου: 










Μερικά κοσμήματα και δύο σημειωματάρια (εξώφυλλα), όλα φτιαγμένα από πολυμερικό πηλό.
Βίκη μου, για το "FRONT".

Φιλιά και την αγάπη μου σε όλη την blogoγειτονιά μας.

Παρασκευή 1 Μαΐου 2015

Γεια σου Αριστέα με τα ωραία σου!




Καλή πρωτομαγιά σε όλες και όλους.... Γεμάτη λουλούδια, χρώματα και φως!!!

Μεσ' τη μαυρίλα μου και την απομόνωση μου, πριν λίγες μέρες, ήρθε και με "ξύπνησε" μετ' επιτάσεως η Κλαύδια!
"Έλα, ρε φιλενάδα, η Αριστέα έχει διαγωνισμό ποίησης με θέμα "Ιστορίες της νύχτας". Εγώ θα γράψω μερικές αράδες κι' εσύ συνέχισε, να δούμε πού θα βγει".
Κάθισα λοιπόν η καλή σου και συνέχισα με δικές μου αράδες. Πρόσθεσε η Κλαύδια, μετά ξανά εγώ....   Φτιάξαμε τελικώς ένα ποίημα δεκαπεντασύλλαβο - άντε και δεκάξι πού και πού- και το στέλνουμε με μεγάλη υπερηφάνεια στην Αριστέα και την πρό(σ)κληση της.
Θέλω να πω πως είναι συνεταιρική δουλειά με την Κλαύδια επικεφαλής κι' εμένα της προσκολλήσεως! 


Η νύχτα φέρνει.......

Κλαύδια:

Η νύχτα φέρνει έρωτα και βράδια αξημέρωτα...
οι νιόπαντροι στον τέταρτο , θηρία ανημέρωτα…
κι είναι παλιά, ανάθεμα ,η πολυκατοικία,
δεν έχει ούτε μόνωση, στα έρμα τα τοιχία…
και κάθε αναστεναγμός και βογγητό ακόμη,
ακούγεται σαν νά΄μαστε, παρέα στο σεντόνι....
Κι εκεί που είμαι έτοιμη, λιγάκι να γλαρώσω,
τίναζομαι από τις φωνές που μπήγει η κυρά Φρόσω...



Φιλία:

«Εν εξάλλω» η κυρά Φρόσω, κατεβάζει στον Θανάση
τα καντήλια της ζωής του. Λέει, πως τώρα είναι σε φάση
που του τρέχουνε τα σάλια σαν κοιτάει τα κοριτσάκια
στα ταμεία του σούπερ μάρκετ. Και γεμίζει καροτσάκια
τόσο που δεν έχει χώρο στο τριάρι να χωρέσουν
και τα καταπίνει ο ίδιος γιατί λέει του αρέσουν!
Κι  έτσι η μπάκα του κορόιδου έχει γίνει σαν σωσίβιο
τόσο που η ταμίας τον βλέπει.... ολοστρόγγυλο  αμφίβιο!
Μα κι’ η γνώμη της Φροσούλας  είναι κάπως μια απ’ τα ίδια:
Αυτή τον βλέπει σαν σακί, φουλ ως πάνω στα σκουπίδια.
Τώρα, πώς τον ενυμφεύθη....  είναι μια παλιά ιστορία.
Κι’ από τέτοιες τραγωδίες, τίγκα η πολυκατοικία!



Κλαύδια:

Πάνω που γύρισα πλευρό και ένοιωσα νυσταγμένη,
μια λιγούρα μ΄έπιασε τρελή, καταραμένη…..
έφαγα βλέπεις ελαφριά, γιαούρτι, παξιμάδι....
άρχισαν τα γουργουρητά και που να βγεί το βράδυ,
σηκώνομαι ξυπόλυτη, γραμμή για την κουζίνα,
λίγο σαλάμι και τυρί, ελιές καμιά ντουζίνα...
η ώρα πήγε δυόμισυ κι εγώ πάω στο κρεββάτι,
μα μέχρι τις τρεις και μισή....δεν έχω κλείσει μάτι….
Οι επάνω, πέντε- έξι φορές, τραβήξαν καζανάκι

και από κάπου ακούγεται… τέρμα…η Αρβανιτάκη…

«Η νύχτα κατεβαίνει με μαύρο φερετζέ
 
κι η πόλη διψασμένη για φώτα και σουξέ.»

εγώ όμως τι φταίω, θέλω να κοιμηθώ,

όμως στριφογυρίζω….μήπως να σηκωθώ;




Φιλία:

Και κάπου εκεί ακούγεται μια μελωδία φάλτσα
Ώρες είναι, ξημέρωμα, ν΄ ακούσω και την Μπάλτσα!
Αϋπνίες κι’ ο απέναντι; Χριστέ και Παναγιά μου!
Βιολί να μάθει βάλθηκε στην πλάτη τη δικά μου.
Κάθε που τούρχεται, καλέ, αρπάει το δοξάρι
το τρίζει πάνω στις χορδές κι’ ο χάρος όποιον πάρει.
Στο μαξιλάρι χώνομαι, σκεπάζομαι ως πάνω
Μπα, δε βαριέσαι, τέλειωσε, τον ύπνο μου τον χάνω.
Και πήγε κιόλας τέσσερις. Μάτια ανοιχτά σαν κιάλια
δε βρίσκω και τη ρομπ ντε σάμπρ.... τα νεύρα μου τσατάλια.



Κλαύδια:

Στο στήθος μου σφυροκοπά ανάστατη η καρδιά μου,
βαρυανασαίνω κάτωχρη και ψάχνω τα γυαλιά μου,
στην τουαλέττα εφορμώ, ίσα-ίσα που προφτάνω ,
να ξαλαφρώσω η δύστυχη,  πριν πάνω μου τα κάνω!!!
Ξαπλώνω γι άλλη μια φορά, πιο αποφασισμένη,
μέσα στα επόμενα λεπτά να είμαι….κοιμισμένη,
μετράω γίδες και τραγιά, μετράω προβατάκια,
μα ύπνος δεν λέει ναρθεί , να κλείσω τα ματάκια
κι έστω δυό ώρες ήρεμα, να αποκοιμηθώ….
για φόρτιση μπαταριών και να μην τρελαθώ,
κι εκεί που από τα πολλά, τα βλέφαρά μου κλείνουν
και ξεκινούν τα όνειρα, παράσταση να δίνουν,
σα σίφουνας ορμητικός, πάνω στη μηχανή του,
ο Βαρουφάκης εφορμά και η Ζωή μαζί του !!!
Αυτή ουρλιάζει υστερικά, ζητάει τ΄όνομά μου,
θα μ΄απολύσει τελικά….θα χάσω τη δουλειά μου,
αυτός μου δίνει συμβουλές : « να κάνω λιτό βίο…»
τινάζομαι περιδεής, λουσμένη ιδρώτα κρύο….



Φιλία:

Πορτοκαλί με πράσινο φορούσε η πρόεδρος μας
γιακά με ρίγα κόκκινη της “Prada” ο παίδαρος μας.
Υπάρχει πιο χειρότερος στον κόσμο εφιάλτης;
Συνδυασμός του θανατά, σου λέω, μην το ψάχνεις. 
Στριφογυρίζω, αγωνιώ, γαρδούμπα το σεντόνι....
Πώς γίνεται; Είν’ άνοιξη κι’ ο ιδρώτας με παγώνει.
Μα, να, μια αχτίδα πέρασε απ’ την κλεισμένη γρίλια
Ξανάρθε ελπίδα ολόγλυκια σαν παγωτό βανίλια.
Βουτάω το τηλεκοντρόλ και τι να δω, Χριστέ μου.....
Η Μέρκελ κι’ ο Αλέξης μας σε εκπομπή του.... Θέμου!
Γελάνε, χαριεντίζονται.... Κάναν’ καινούρια αρχή
κι’ ο Ντράγκι με την κάνουλα ρίχνει ευρώ βροχή!
Συνταξιούχοι βγήκανε στο δρόμο με τραγούδια
κι’ απολυμένοι υπάλληλοι τους ραίνουν με λουλούδια.
Κι’ απάνω που είμ’ έτοιμη να στήσω πανηγύρι

Ήχος στ’ αυτάκια μου στριγκός! Χτυπάει το ξυπνητήρι......................  

Χίλια ευχαριστώ στην Κλαύδια που με ξεσήκωσε και άλλα τόσα στην Αριστέα για τη φιλοξενία. 
Και..... τα χιλιάδες φιλιά στην μπλογκογειτονιά ΟΛΗ!!!!




Τρίτη 14 Απριλίου 2015

Χριστός Ανέστη

Αγαπημένες / οι μου,
Εύχομαι η Ανάσταση του Κυρίου να σας φέρει, μαζί με την Άνοιξη, Υγεία, Ευτυχία, Αγάπη και πολλά χαμόγελα.
Ο καιρός περνάει γρήγορα και ρουτινιάρικα, με μένα "εσώκλειστη" στο σπίτι μου, να μην έχω διάθεση να δω κόσμο. Δεν είμαι δυστυχής.... ΟΧΙ, δεν είμαι. Απλώς, δε μου βγαίνει η κοινωνικότητα που πάντα με χαρακτήριζε.
Όπως επαναλαμβάνω σε όλες τις τελευταίες αναρτήσεις μου, φτιάχνω τα crafts μου και ξεδίνω μ' αυτή την απασχόληση. Τώρα, τι με έχει πιάσει με τον πολυμερικό πηλό και έχω κολλήσει, δεν το καταλαβαίνω. Και να πεις πως μου πάει καλά; Πότε ναι, πότε όχι. Ψάχνω να βρω τρόπους να μη σπάνε τα βραχιόλια, τα κολιέ κλπ και μέχρι στιγμής έχω πετάξει του κόσμου τις δημιουργίες που με πολύ κόπο έφτιαξα. Αλλά το κόλλημα, κόλλημα.
Να σας δείξω μερικά;   Ιδού...

Τα "πετυχημένα" βραχιόλια μου (αυτά που δεν σπάσανε). Τις αποτυχίες τις πέταξα!





Διάφορα κολιέ


(αυτό έχει και μωσαϊκό με τσόφλια αυγού)



Εξώφυλλα σημειωματαρίων
(το πρώτο έχει και πατικωμένα λουλούδια καλυμμένα με υγρό γυαλί). 



Σκουλαρίκια


Και μερικές απ' τις λαμπάδες μου




Σας εύχομαι να είστε πάντα καλά, να χαμογελάτε και όλα θα φτιάξουν.
Όσο για το ευρώ ή τη δραχμή.... προσπαθώ να μην τα σκέφτομαι, μου κόβεται το χαμόγελο αυτομάτως. 
Για να δούμε, τι θα δούμε!!!!

Σας φιλώ πολύ πολύ και.........
Please, μη με ξεχνάτε!