Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

Βραβείο

Blogoγειτονίτσα, καλή σου μέρα
Πολλή χαρά σήμερα πρωί πρωί..........
Έλαβα βραβειάκι απ' το γλυκό Τζενάκι http://jenny-jennysstory.blogspot.com/
Σ' ευχαριστώ από καρδιάς!
Τώρα, επειδή θέλω κι' εγώ να είμαι εντάξει και με όλους τους κανόνες, πρέπει να κάνω link (το έκανα και ελπίζω να δουλέψει) και να το προσφέρω σε πέντε blogoσπιτάκια με λιγότερους από 200 αναγνώστες!!!!
Είναι βραβείο για μας, τους μικρούς!!!!!! της γειτονιάς, φαίνεται! Οι μεγάλοι "οίκοι"..... δεεεεεε!
Το προσφέρω λοιπόν στα blogs:
Νάσια   http://lacasitadeamistad.blogspot.com/
Μαρία  http://pnoestexnis.blogspot.com/      Στο τσακ το παίρνεις, Μαράκι!!!! έχεις 193!!!!!!
Μία      http://mia-nancy.blogspot.com/
Σόφη    http://sophie-paradise.blogspot.com/
Ποδηλάτισσα   http://podilatisa.blogspot.com/

Αχουουουουου....... καλέ, στα δάχτυλα το παίζω το "link" !!!!!!!!!!!!!!!!!

Θα ήθελα να μπορούσα να το προσφέρω σε πολλούς πολλούς φίλους, μου το απαγορεύουν οι κανόνες όμως.....
Με τη σειρά σας εσείς, καλές μου, θα το μοιράσετε σε όλους όσους εγώ δεν μπορώ

Σας φιλώ πολύ πολύ, να έχετε μια υπέροχη μέρα, να χαμογελάτε και να δημιουργείτε.


Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

Στεφάνι για την Ανεράϊδα...

Blogoγειτονίτσα αγαπημένη, γεια σου, φιλάκια, υγεία, αισιοδοξία, ευχές, ό,τι καλύτερο!!!!

Η περίφημη κρεμάστρα της Ρένας μας δε θα μπορούσε να ξεφύγει κι' από μένα ως στεφάνι!!!!!!
Είναι η πρώτη μου επαφή με το φύλλο αλουμινίου - γενικώς, μεταλλικό φύλλο - και συγχωρήστε μου τυχόν ατέλειες.
Έκανα την κρεμάστρα κύκλο και την έντυσα με λουρίδες μακό από παλιό μπλουζάκι και εν συνεχεία κορδέλα χρυσαφί. Ήταν απαράδεκτη!!!











                                                                         
                                                                                     Πήρα κορδέλα χρυσή, αρκετά φαρδιά και την
                                                                                     στερέωσα γύρω γύρω, έγινε καλύτερο!                      














Έκοψα σε φύλλο αλουμινίου ένα πουλάκι και αστεράκια, τα έβαψα με χρυσό σπρέι, τα κόλλησα με σιλικόνη ( τα αστεράκια τα κρέμασα με σύρμα χρυσό) και πρόσθεσα αγοραστά λουλουδάκια.
                                                                                                                                              
                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                 















Και το κρέμασα στην εξώπορτα. Θα το προτιμούσα στο τζάκι - αν είχα!!!! που λέει και η Μία......


Τι λέτε;;;;
Καλό είναι;;; Εμένα μου αρέσει αρκετά! Μ' αυτή την ανάρτηση θα πάρω μέρος στο διαγωνισμό της Ανεράιδας για τις Χριστουγεννιάτικες κατασκευές.
Σας ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας και το ενδιαφέρον σας.
Ο άτιμος ο blogger δε με αφήνει πάντα να μπαίνω στα σπιτάκια σας,
λυπάμαι... όποτε μου επιτρέπει θα σας μιλάω!!!
Πολλά πολλά φιλάκια σε όλους.......

Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2011

Κρεμάστρα - φωτιστικό


Γεια σου, blogoγειτονίτσα
Πολύ κρύο, παιδιά, εδώ στο Διόνυσο έχουμε και 6 βαθμούς κάτω από το κέντρο της Αθήνας, κάνουμε και οικονομίες στο πετρέλαιο,  καταλαβαίνετε τι γίνεται!!!

Στο κάλεσμα της αγαπημένης φίλης Ρένας (Δια χειρός Ρένας Χριστοδούλου) είπα να  απαντήσω με ένα  ΝΑΙ και άρχισε το δράμα μου! Άγχοοοοοοοοος........   Να μη ξέρω τι να κάνω, αργότερα σε κάθε στάδιο της κατασκευής να μην τολμώ να προχωρήσω μη και το καταστρέψω, ένας πανικός λέμε.
Κοίταζα τις κρεμάστρες τόσο που τα μάτια μου κόντεψαν να γίνουν τρίγωνα, βγήκα έξω να ξεσκάσω και βλέπω τον κήπο μας γεμάτο πεσμένα πλατανόφυλλα. Άπ, θυμήθηκα τη Λούρδη που είχε φτιάξει εκείνο το καταπληκτικό μπαλόνι με γάζα και πλατανόφυλλα λουσμένα με κερί. Α, λέω, ωραίο θα είναι το φως να περνάει ανάμεσα στα φύλλα. Και ξεκινάω....


Έκοψα τους γάντζους από τρεις κρεμάστρες και τις λύγισα σε κύκλο (σχεδόν) και τις στερέωσα σε ένα στεφάνι από κλαδιά που είχα φτιάξει όταν κλαδέψαμε τις ελιές μας.


Τύλιξα το κάτω μέρος των κρεμαστρών με δυο κομμάτια γυψόγαζα - το κάτω το έβρεξα πρώτα και μετά το τοποθέτησα γι΄ αυτό είναι ζαρωμένο - το πάνω το έβρεξα επάνω στην κατασκευή.

Έβαψα τα πλατανόφυλλα και τις κρεμάστρες με χρυσό σπρέι και άρχισα να τα κολλάω με σιλικόνη


Έβαλα χρυσή μπογιά με το δάχτυλο στη ζαρωμένη γυψόγαζα μπας και φανεί πως τη ζάρωσα επίτηδες, εντάξει.....               Και τώρα;;;;;;
Το "και τώρα" κράτησε περίπου δυο βδομάδες!!!!  Ξαφνικά, λέω να μην ξεφτιλιστώ και δε στείλω τίποτα, άρχισα με μανία να κολλάω ποτ πουρί. Πήγα και στη λαϊκή και αγόρασα κάμποσα μέτρα οργάντζας να τάχουμε, έραψα κορδέλα φαρδιά, τύλιξα τη βάση και έκανα και ένα μεγάλο φιόγκο για την κορυφή. Θα μου πεις τώρα "τι είν' αυτό;"  Συσκευασία για δώρο, κλουβί, καπάκι για τούρτα.....
Εγώ το λέω Χριστουγεννιάτικο φωτιστικό !!!!!!



Και αναμμένο


 Να είστε πάντα καλά και να μη με κρίνετε και πολύ αυστηρά!!!!!!!!
Σας γλυκοφιλώ






Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

Η χοντρομπαλού

Φίλες μου αγαπημένες,
Καλή σας μέρα και καλή εβδομάδα. Τη "χοντρομπαλού" πιθανόν να μην τη ξέρετε, είναι ένα υπέροχο τραγούδι που "λέει πολλά" για την πολύπαθη και αγαπημένη πατρίδα. Η Δέσπω Διαμαντίδου με την πολύ "δική της" φωνή, το αποδίδει τέλεια!
Μουσική - Αφήγηση  Σταύρου Ξαρχάκου, σε στίχους Νίκου Γκάτσου

Απολαύστε το



Σήμερα ξύπνησα με λίγο μελαγχολική διάθεση. Ίσως γιατί θυμήθηκα τους γονείς μου που με γιορτάζανε σαν σήμερα. Φιλία με λένε αλλά επειδή δεν γιόρταζε κανείς στο σπίτι μας, με κολλήσανε στον Άγιο Φίλιππο για να έχουν μια ευκαιρία να "δεχτούν" κόσμο και ευχές! Ας είναι καλά εκεί που βρίσκονται...
Φιλάκια πολλά πολλά
σ' όλη τη blogoγειτονιά

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

Πρόσκληση για Martini από τη γλυκιά Katrina



Κατερινάκι μου, σ' ευχαριστώ πολύ.
Το είχες πετύχει κιόλας, πολύ το χάρηκα!
Τώρα πρέπει να σας πω μια απόδραση μου, ε;

Λοιπόν εγώ, μια ζωή, όταν θύμωνα, φοβέριζα... απειλούσα... και τελικώς δεν έκανα τίποτα.
Βασικά, γιατί σε λίγη ώρα είχα ξεχάσει και το συμβάν και τις απειλές μου!!!

ΡΟΔΟΣ, ΠΡΙΝ ΑΡΚΕΤΑ ΧΡΟΝΙΑ:
Γινόταν ένα διεθνές συνέδριο και πήγαμε με πολλούς συναδέλφους του άντρα μου και φίλους.
Εγκατασταθήκαμε  σε πολύ ωραίο ξενοδοχείο, είχε το πρόγραμμα και εκδρομές (Σύμη κλπ), γενικώς προβλεπόταν μια πολύ ευχάριστη διαμονή.
Αφού τακτοποιηθήκαμε στο δωμάτιο, κατεβήκαμε στο σαλόνι για ποτό.
Αυτό το βράδυ, η συμπεριφορά του "στεφανιού" μου ήταν επιεικώς απαράδεκτη (ξέρω τι λέω!).
Όταν το διαλύσαμε, έγινε μεγάλη φασαρία μεταξύ μας.

Είπα "Θα φύγω αύριο για Αθήνα ΜΟΝΗ ΜΟΥ".
Απάντηση:  "Αν φύγεις, ΟΛΑ τελειώσανε".

Ε Φ Υ Γ Α !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Τον παράτησα σύξυλο και γύρισα σπίτι.

Δεν τελείωσε τίποτα, ξεχάστηκε το περιστατικό αλλά.... κάτι σαν να άλλαξε, ρε παιδί μου!
Ξέρετε την παροιμία που λέει  "Σκύλο που γαβγίζει, μην τον φοβάσαι";
Ε,  ξεχάστε την!!!!!!!!!!!!!!!

Να κεράσω κι' εγώ τώρα;
Καλώ για ποτό τις φιλεναδίτσες:
Χαρά (Art with no limits)
Mia....mia....mia....
Stavi  (bits and pieces)
Foufoula's decoupage
Μαρία (Πνοές Τέχνης)





Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011

Το χρονικό ενός blog!

   
                                               

Υπότιτλος:  Βαγγελίστρα μου, τι αμαρτίες πληρώνω!!!

Σημ. Τα ονόματα και οι καταστάσεις είναι εντελώς φανταστικά. Κάθε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα και γεγονότα, παρακαλώ να εκληφθεί ως εντελώς συμπτωματική.


      Σε κάποια φάση της ζωής μου, δούλευα εθελοντικά σ' ένα γραφείο. Με είχε προτείνει ένας φίλος για να τον βοηθήσω. Η δουλειά όμως, απαιτούσε γνώσεις, έστω και στοιχειώδεις, χειρισμού υπολογιστή. Εγώ πάλι,  ψάρι!
Μου έδειξε ο καλός μου φίλος τα πολύ πολύ βασικά, να γράφω κείμενο, να το αποθηκεύω, να το ταξινομώ. Εκείνος ήταν ικανοποιημένος με την απόδοσή μου, δεν είχε και περισσότερες απαιτήσεις. Έλα όμως που εμένα μου άρεσε το "παιχνιδάκι"!! Όλο και το έψαχνα, όλο και κάποιες καινούριες δυνατότητές του ανακάλυπτα... μ' έπιασε ένας ενθουσιασμός με δαύτο, άλλο πράμα. Όλο και χωνόμουνα πιο βαθιά και να μην τα πολυλογώ, κατέληξα να γίνω η μόνη γυναίκα της παρέας "expert" στην τεχνολογία!!! Πήρα laptop από τα πρώτα που βγήκανε και το βρήκα σε προσφορά, σε κάποιο χορό κέρδισα και το πρώτο μου μεγάλο computer...ήμουν πολύ περήφανη για τα επιτεύγματά μου, γιατί στην ουσία τα είχα καταφέρει ΜΟΝΗ ΜΟΥ. Πήρα προγράμματα, πχ  φωτογραφίας - έκανα θαύματα μ' αυτό -, παιχνίδια, εγγραφές cd, dvd και ένα σωρό άλλα. Ο "δάσκαλός" μου πολύ με θαύμαζε!
                                                     --------------------------------------
       Όταν ψιλογέρασα, εκεί που έψαχνα για χειροτεχνίες που μου αρέσουν πολύ, μπας και περνάνε όπως όπως οι ατέλειωτες ώρες της μούγκας, ανακάλυψα μια blogoγειτονιά!  Ω, μάνα, τι 'ταν τούτο!!! Ενθουσιάστηκα. Λέω "θα φτιάξω κι' εγώ ένα blog και θα τους κουφάνω όλους". Με τις ικανότητές μου, θα το κάνω "The best".
Ώσπου ένα καυτό απογευματάκι του Ιουλίου, με τον ανεμιστήρα στη μούρη, κάθισα η καλή σου και έφτιαξα το πολυπόθητο blog. Έγραψα ένα κειμενάκι για να συστηθώ, δεν είχα ιδέα από λειτουργία του blogger, αλλά ήμουνα σίγουρη πως θα τα βρω όλα. Έκλεισα το κομπιούτερ μου και έφυγα για Σύρο. Δεν πειράζει, είπα, θα τους κουφάνω όταν γυρίσω.
      Κατά Σεπτέμβρη μεριά, επιστροφή στα καθ' ημάς και πρεμούρα να μάθω τις λειτουργίες του blogger.  Κάνω αναρτήσεις, γράφομαι μέλος σε άλλα blog.... ανωνύμως - αντιπαθώ, βλέπεις, τη δημοσιότητα (!!!) άσε που δεν ήξερα τι εννοούσε ο ποιητής - γράφω σχόλια, εξωραϊζω το σπιτάκι μου και περιμένω.      Βρε περιμένω, περιμένω......

Εδώ πάει το "Βαγγελίστρα μου..."  βλέπε "υπότιτλος".

      Κάποια στιγμή, μαθαίνω απ' τη φίλη Μαριάνθη που έχει και το ίδιο όνομα με τη μάνα μου, πως δεν είμαι μέλος του blog της. Λέω δεν είναι δυνατόν και αρχίζω να το ψάχνω. Βρε τι έψαχνα, έψαχνα... πού να βρω την πατάτα. Τέλος πάντων, εντελώς τυχαία - όλα τυχαία είναι σ' αυτή τη ζωή -  το βρήκα το κέρατο το "Ανωνύμως" και μόλις τότε κατάλαβα τι εννοούσε ο ποιητής. Το διορθώνω.

Άντε άλλη ανάρτηση, περιμένω, περιμένω.....

      Έχω, λοιπόν, μια φίλη τη Dyo...dyo...dyo... που με βρήκε από το αίνιγμα που είχε βάλει και ήμουν η "νικήτρια" και μου έγραψε πως ΔΕΝ βλέπει τις αναρτήσεις μου στο σπιτάκι της. Το ψιλοαγνόησα, λέω κάτι θα έχει ρυθμίσει λάθος, η άσχετη.

Καινούρια ανάρτηση, περιμένω, περιμένω....

Η φίλη Dyo... dyo... dyo... όμως, είναι και επίμονη! "Φιλία, σου ξαναείπα, ΔΕΝ βλέπω τις αναρτήσεις σου, τυχαία περνάω. Τι πείραξες, μαρήηηηη; Κάνε κάτι μη σε αποκεφαλίσω".  Μου μπήκαν ψύλοι!

Και μέσ' τη σύγχυση, όσοι περνούσαν τυχαία απ' το σπίτι μου, μου παραπονιόντουσαν για τη λεκτική επαλήθευση στα σχόλια (μέχρι και η Para-doxos μου είπε "Γιατί, κούκλα μου, μας ταλαιπωρείς;") Ούτε και που καταλάβαινα τι εννοούσαν. Το κατάλαβα όταν την είδα και σε άλλα blog. Με συμβουλεύανε: "Πίνακας ελέγχου - Ρυθμίσεις - Σχόλια - κουτάκι με ΟΧΙ". Τίποτα εγώ, δεν το έβρισκα πουθενά λέμε.

      Καπάκι, με παίρνει τηλέφωνο η γλυκύτατη Μαριάνθη.  Θα μιλούσαμε και πάνω από ώρα!!!!
Με τα κομπιούτερ μας ανοιχτά, να προσπαθούμε να βρούμε που στην οργή έχω το λάθος. Ας είναι καλά η γυναίκα, κόντεψα να την τρελάνω. Να μου λέει "είσαι στον πίνακα ελέγχου;"  "Ναι, βέβαια" να απαντάω εγώ (έτσι έλεγε πάνω πάνω αριστερά).  "Μα, πώς είναι δυνατόν να μη βλέπουμε τα ίδια πράγματα;"  "Ιδέα δεν έχω" να λέω εγώ. Κλείνουμε το τηλέφωνο με το σαράκι του κουτακίου με το ΟΧΙ να μου τρώει τα σωθικά.
Ξαφνικά, πέφτει το μάτι μου επάνω δεξιά που έλεγε "Επιστροφή". Λέω δεν το πατάω....
Και, ω του θαύματος, Ο ΠΙΝΑΚΑΣ ΕΛΕΓΧΟΥ!   Αυτό που έβλεπα δεν ήταν παρά μια σελίδα του.
Σαν να μου χάρισαν τον κόσμο ολόκληρο! (εμείς οι bloggers έχουμε μια ευαισθησία σ' αυτά!!!!).
Αναγάλλιασα  η γυναίκα, βρήκα το "τιμημένο" το κουτάκι, έγραψα ΟΧΙ.

Άντε πάλι η Dyo...dyo...dyo που ο Θεός να την έχει καλά: "Φιλία, κάνε κάτι με τις αναρτήσεις σου, δε φαίνονται, ακούς τι σου λέω, μαρή;".

Όχι, αποκλείεται, δεν ξαναπαίρνω τη Μαριάνθη να την ενοχλήσω πάλι με τις βλακείες μου. Κάνει και ψηφιδωτό η γυναίκα, έχει δουλειά full time! Θα πάρω τη Χονολουλού - Χονολουλού μιας και μου λένε όλοι πως σ' αυτά είναι αστέρι.
Με την πρέπουσα σεμνότητα και πολύ διστακτικά, καλώ το νούμερο  "Γεια σου, γλυκιά μου, δε θέλω να σ' ενοχλώ αλλά έχω πρόβλημα..."  "Έλα, ρε, μην κωλώνεις".

Λες κι' ανοίξαν οι ουρανοί! Αναθάρρησα η γυναίκα και είπα να της ανοίξω την ψυχή μου.  Μαζί  τσεκάραμε όλο τον ανεγκέφαλο, κάναμε παραλληλισμούς, μου έμαθε πράματα και ξαφνικά........

ΠΛΗΜΜΥΡΙΣΑ ΣΤΙΣ ΠΑΡΟΥΣΙΕΣ ΑΓΑΠΗΕΝΩΝ ΦΙΛΩΝ.  Σχόλια, σχόλια.... που τα βρήκα ΠΑΛΙ εντελώς τυχαία γιατί ενώ με συμβούλεψε η Χονολουλού - Χονολουλού να βάλω να ελέγχονται τα σχόλια - πες, ρε παιδί μου, πως κάποιος άσχετος για να κάνει πλάκα, σου στέλνει μια τσόντα και δημοσιεύεται, δεν είναι ξευτίλα;  Εγώ, η Φιλία, τσόντα; Αν είναι δυνατόν! - γράφω "να ελέγχονται" - ΔΕΝ τη ρώτησα όμως, το βούρλο, πού θα τα βρω για να τα διαβάσω και να επιτρέψω τη δημοσίευσή τους.  Τα βρήκα όμως... τι τα βρήκα δηλαδή, αυτά με βρήκανε.

ΚΑΙ  ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ  ΕΙΜΑΙ ΜΙΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ!!!!

Τώρα, αν με ρωτήσεις πώς μέσα στα τόσα τσεκαρίσματα που κάναμε με τη Χονολουλού - Χονολουλού και ποιο απ' όλα επέτρεψε να δημοσιεύονται επιτέλους οι αναρτήσεις μου....ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ!!!!!!!!!!   Σας ορκίζομαι. Σ' ευχαριστώ, Χονολουλούκα μου,  ALOHA!!!


Η Οδύσσεια είναι εντελώς - τελείως (!!!) βιωμένη. Αν σας κούρασα, συγχωρέστε με, ήθελα κάπου να πω τον πόνο μου σαν κοπέλα κι' εγώ.

Viva  la  blogoγειτονιά

Σας αγαπώ πολύ





















Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2011

Το δεύτερο βραβείο μου

Φρέσκο φρέσκο!!!!

Μόλις έλαβα ένα ακόμα βραβείο απ' την καλή μου φίλη Marie-Meraki.
Σ' ευχαριστώ πολύ Μαράκι μου για την τιμή που μου έκανες.
Μακάρι να μπορούσα να το προσφέρω σε ΟΛΑ  τα σπιτάκια.
Αφού όμως δεν γίνεται, με τη σειρά μου  το χαρίζω  με όλη μου την αγάπη
στα πολύ ωραία blogs:

ΠΟΛΥΤΕΧΝΙΤΙΣΣΑ
ΧΡΥΣΑΝΘΗΣ ΧΕΙΡΟΠΟΙΗΜΑΤΑ
ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ Ρένας Χριστοδούλου
HANDMADEART 2
ΑΝΕΡΑΪΔΑ
ΚΑΝΤΟ Μ' ΑΓΑΠΗ
ΜΑΡΙΑ ΠΡΟΪΜΑΚΗ
HANDMADEANASTASIASART
A LITLE SOMETHING MADE BY ME
PARA-KELSOSCOOKS
DECOUPAGE CREATIONS
TABLE ROUGE
MIA...MIA...MIA...
LA CASITA DE AMISTAD
ΠΝΟΕΣ ΤΕΧΝΗΣ

Όσες το έχετε ήδη, ξεχάστε την προσφορά μου
Έχετε τόσα πολλά!!!!!! Κάπου θα είναι κι' αυτό
Φιλάκια πολλά, blogoγειτονιά




Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2011

Πινακάκι για την εγγονή μου

Γεια σας, κορίτσια
Σήμερα έχω να σας δείξω ένα καδράκι που έφτιαξα για τη λατρεμένη μου, τη νεραϊδένια μου, τη μεγάλη μου εγγονή. Έκανα μεταφορά φωτογραφίας σε καμβά με ατλακόλ και διαφανές ακριλικό αστάρι, δεν πολυπέτυχε, εγώ όμως απτόητη, κόλλησα και μια νεράιδα τυπωμένη απ' το internet  και συνέχισα.
Το πρώτο λάθος ήτανε τα τεράστια χρυσά χαρτονένια αστεράκια. Δεν μπόρεσα να τα ξεκολλήσω και ξανασυνέχισα!!!  (καλά, το τραπέζι της τραπεζαρίας μου έχει γίνει φωτογραφικό στούντιο!!)





Τους έβαλα contour περλέ, από μια μικρή σπείρα χρυσή στο κέντρο, έκοψα πεταλουδίτσες από αλουμινοκαπάκι του  καφέ, τις έβαψα με χρώματα γυαλιού διαφανή, φωτοσκιάσεις, ψάθα - κοτσίδα γύρω γύρω, τέλος πάντων το παίδεψα πολύ το πράμα και κατέληξε να βγει έτσι:






Θα μου πείτε τη γνώμη σας;
Φιλιά πολλά